augustus 1945
SADO - Liquidatieplan op 2 augustus 1945 gestart.
Lang niet alle vervolgingsslachtoffers van het Japanse Keizerlijke leger blijken de massale liquidatie te zijn
ontsprongen.
|
Het dwangarbeiderskamp nummer 109, Aikawa, op het eiland Sado, het vijfde grootste eiland van Japan, kwam niet voor op
de officiële kamplijsten. Pas in 1949 kwam een Australische onderzoekscommissie naar Japanse oorlogsmisdaden erachter,
dat er op het eiland een werkkamp moest zijn geweest. Het kamp werd bevolkt door Amerikanen, Nederlanders, Australiërs
en Britten. Allen militairen die in 1942 op verschillende plekken in de Archipel gevangen waren genomen en naar Sado
gedeporteerd. |
Op 2 augustus 1945 waren er nog 387 man in leven. Hoeveel er in die jaren zijn gecrepeerd is niet bekend. De mannen waren
naar het eiland gebracht om in de ijzermijn te werken. Op 1 augustus had kampcommandant Tsuda de opdracht gekregen om
ervoor te zorgen, dat de volgende ochtend tussen 08.00 en 08.45 uur iedereen in de mijn zou afdalen. Dit was ongebruikelijk,
omdat het werk zodanig was ingedeeld, dat er altijd een stuk of vijftig man boven bleven om de bakken met ijzererts, die
naar boven kwamen, te legen. Maar die ochtend moesten ze allemaal naar beneden, om in het diepste gedeelte van de mijn,
400 ft onder de grond, werkzaamheden te verrichten. De nacht van te voren waren in het diepste geheim op verschillende
hoogten explosieven aangebracht. De wachten hadden de opdracht gekregen om zich om 9.00 uur uit de voeten te maken.
Om 09.10 uur werd het sein gegeven om de mijn op te blazen. Na een geweldige explosie rolde een lawine van rotsblokken
naar beneden, die de ingang versperden. Een uur later werd begonnen met het opruimen van alle sporen van de mijn en het
kamp, zodat niemand ooit zou ontdekken, wat zich hier had afgespeeld.
Tsuda bevestigde dat hij op de hoogte was van het geheime Keizerlijk Liquidatiebevel om op een snelle en efficiente manier
alle gevangenen te verdelgen zodra Japan zou worden bedreigd met een invasie of een militaire nederlaag. En geen sporen na
te laten. Dat had hij zo zorgvuldig gedaan, dat de onderzoekscommissie in 1950 afzag van het omvangrijke en gevaarlijke
karwei om het massagraf te laten openen.
** Dit bericht is een samenvatting van de getuigenverklaringen van Tsuda in 1949 en 1950, met dank aan Roger Mansell,
Palo Alto, Cal. USA. Voor meer informatie kunt u surfen naar zijn interessante
website over de Pacific Oorlog.
Roger Mansell heeft inmiddels ook een link met www.svjappenkamp.nl tot stand gebracht.
13 augustus 2002
Lilian Sluijter
Lid Support Groep SVJ
<< Terug
|
|
|
